713. O Głowo uwieńczona

1. O Głowo uwieńczona cierniami, pełna ran. * Ach, jakżeś krwią zbroczona, jak strasznie cierpi Pan. * O Głowo mego Boga, pokłony składam Ci. * Tyś sercu memu droga, bądź pozdrowiona mi.
2. Nim Cię, o święta Głowo, na Krzyżu zwiesił Bóg, * nim rzekł ostatnie słowo, że zwyciężony wróg, * katuszy poniósł wiele, okrutny znosił ból, * na duszy i na ciele wszechświata cierpiał Król.

---

Inna wersja tekstu:

1. O Głowo, coś zraniona, zhańbiona, zlana krwią * i cierniem uwieńczona, złoczyńcy Ciebie lżą. * O Głowo, coś jaśniała odblaskiem Bożej czci, * lecz teraz wynędzniała. – Bądź pozdrowiona mi!
2. Serdeczne przyjmij dzięki, najdroższy Zbawco mój, * za Twe krzyżowe męki, za śmierć i krwawy znój. * O spraw, bym wierny Tobie u boku Twego trwał, * a życie gdy zakończę, zgon szczęsny w Tobie miał.
3. Gdy schodzić będę z świata, o Jezu, przy mnie stój! * Gdy z ciała duch ulata, Ty zjaw się, Zbawco mój! * Najsroższa kiedy trwoga ogarnie serce mdłe, * niech Twoja męka droga Mnie zbawi, błagam Cię!