630. Niechaj będzie uwielbiony

1. Niechaj będzie uwielbiony Bóg, nasz Pan nad pany, * bo nawiedził i wyzwolił lud Swój, lud wybrany.
2. Bo nas podniósł i moc Jego znowu wśród nas widać * przez tych świętych, których znalazł z potomstwa Dawida.
3. Według Swojej obietnicy, którą w czasach dawnych * ogłaszali nam prorocy, słowem Jego sławni.
4. Przyrzekł przez nich, że wybawi nas od nieprzyjaciół * i, że żadnej nienawiści nie da nas wytracić.
5. Przyrzekł, że dla naszych ojców będzie miłosierny, * że Przymierza nie zapomni, że nam będzie wierny.
6. Że dotrzyma Swej przysięgi wobec Abrahama, * który stał się ojcem wiernych, gdy się nie załamał.
7. Przyrzekł, że my, dzieci wiary, wolni z ręki wrogów, * niewzruszenie będziem mogli służyć tylko Bogu.
8. W pobożności wiodąc życie i sprawiedliwości, * przez dzień każdy, coraz bliżej spotkania w wieczności.
9. Tak Cię dzisiaj, dziecię Swoje, Pan Bóg potrzebuje, * byś szedł przed Nim jako prorok, co drogę gotuje.
10. I wśród ludu Jego głosił naukę zbawienia, * aby wszyscy dostąpili grzechów przebaczenia.
11. Bo w Swym Sercu się lituje Pan Bóg Wszechmogący * i dlatego wciąż przychodzi jak Wschodzące Słońce.
12. By rozproszyć grozę śmierci tym, co żyją w mroku, * i nawrócić ich na drogę, która daje pokój.
13. Chwała, cześć i uwielbienie w Trójcy Jedynemu, * Bogu Ojcu i Synowi, Duchowi Świętemu.
14. Temu, który był w wieczności, który jest na niebie, * który przyjdzie w końcu czasów, by nas wziąć do Siebie.