333. Głos wdzięczny z nieba wychodzi

1. Głos wdzięczny z nieba wychodzi, * gwiazdę nam nową wywodzi, * która rozświeca ciemności * i odkrywa nasze złości.
2. Z różdżki Jesse kwiat zakwita, * który zbawieniem świat wita. * Pan Bóg zesłał Syna Swego, * przed wieki narodzonego.
3. Ojcowie tego czekali, * prorocy przepowiadali, * że się Bóg światu miał zjawić, * od śmierci człeka wybawić.
4. Wnet Anioł Pannie zwiastował, * o czym prorok prorokował: * iż miał powstać Syn zacnego * plemienia Dawidowego.
5. Weselcie się, ziemskie strony! * Opuściwszy niebios trony, * Bóg idzie na te niskości * z niewymownej Swej litości.
6. Weselcie się, wszyscy Święci, * i wy, ludzie smutkiem zdjęci. * Idzie na świat Odkupiciel, * strapionych wszystkich Zbawiciel.