1164. Witaj, Pokarmie

1. Witaj, Pokarmie, w którym niezmierzony * nieba i ziemie Twórca jest zamkniony. * Witaj, Napoju zupełnie gaszący * umysł pragnący.
2. Witaj, Krynico wszystkiego dobrego, * gdy bowiem w sobie masz Boga samego. * Znasz ludziom wszystkie Jego wszechmocności * niesiesz godności.
3. Witaj, z niebiosów Manno padająca, * rozkoszny w sercu naszym smak czyniąca. * Wszystko na świecie, co jedno smakuje, * w tym się najduje.
4. Witaj, rozkoszne z ogrodu rajskiego * Drzewo, Owocu pełne żywiącego. * Kto cię skosztuje, śmierci się nie boi, * choć nad nim stoi.
5. Witaj, jedyna serc ludzkich radości. * Witaj, strapionych wszelka Łaskawości. * Ciebie dziś moje łzy słodkie szukają, * k’Tobie wołają.
6. Witaj, Mojżesza Krzaku Gorejący, * od śmierci wiecznej lud Swój ratujący. * Witaj, Zbawienie człowieka grzesznego, * sprawiedliwego.
7. Witaj, Zbawienie człowieka grzesznego, * wielka Nadziejo rodzaju ludzkiego. * Dasz życie wieczne, od śmierci uchronisz * Twoich zbawionych.