1100. U drzwi Twoich

1. U drzwi Twoich stoję, Panie, * u drzwi Twoich stoję, Panie. * Czekam na Twe zmiłowanie, * czekam na Twe zmiłowanie.
2. Który pod postacią chleba, * prawdziwy Bóg jesteś z nieba.
3. W tej Hostyi jest Bóg żywy, * choć zakryty, lecz prawdziwy.
4. W tym Najświętszym Sakramencie, * obecny w każdym momencie.
5. Jak wielki cud Bóg uczynił, * gdy chleb w Ciało Swe przemienił.
6. A nam pożywać zostawił, * ażeby nas przez to zbawił.
7. Święty, Mocny, Nieśmiertelny, * w Majestacie Swym niezmierny.
8. Aniołowie się lękają, * gdy na Jego twarz patrzają.
9. Wszyscy niebiescy Duchowie, * lękają się i królowie.
10. Niebo, ziemia ani morze, * pojąć, co jest Bóg, nie może.
11. Żaden z wojska anielskiego * nie dostąpi nigdy tego.
12. Czego człowiek dostępuje, * Ciało i Krew gdy przyjmuje.
13. Jam nie godzien, Panie, tego, * abyś wszedł do serca mego.
14. Rzeknij tylko Słowo Swoje, * a tym zbawisz duszę moją.
15. Kłaniam się Tobie samemu, * bądź miłościw mnie, grzesznemu.
16. Niechaj żyję z Tobą, Panem, * aż na wieki wieków. Amen.