- Jezus malusieńki * leży wśród stajenki [nagusieńki]. * Płacze z zimna, nie dała Mu * Matula sukienki.
- Bo uboga była, * rąbek z głowy zdjęła, * w który Dziecię owinąwszy, * siankiem Je okryła.
- Nie ma kolebeczki * ani poduszeczki. * We żłobie Mu położyła * siana pod główeczki.
- Matusia truchleje, * serdeczne łzy leje: * „O mój Synu! Wola Twoja, * nie moja się dzieje.”
- Pokłon oddawajmy, * Bogiem Je wyznajmy. * To Dzieciątko ubożuchne * ludziom ogłaszajmy.
- Niech Je wszyscy znają, * serdecznie kochają. * Za tak wielkie poniżenie * chwałę Mu oddają.